zondag 2 juli 2006

Zo, en dan ben ik nu weer in het ''hier en nu'' aangekomen.

Als ik op het eerste jaar ''beugelen'' terugkijk, kom ik tot de conclusie dat ik het allemaal wel een beetje onderschat heb.
Vooral het eerste half jaar was af en toe behoorlijk afzien als dat vervelende ijzer weer in m'n wangen zaten te porren en mijn mond vol blaasjes en wondjes zat.

Nu hoop ik niet dat ik mijn lotgenoten, die dit nu lezen, erg ontmoedig hiermee.
Nee, voordelen zijn er natuurlijk ook. Zo zie ik dat mijn tanden nu al keurig netjes op een rijtje staan, zoals het hoort, en mijn 2 grote jongens (voortanden) vallen lekker niet meer op. (jammer voor Ron, hij kan me niet meer plagen met m'n ''theo en thea tandjes''.

Verder ben ik van nature nogal een impulsief persoon en had me in december 2004 niet zo goed gerealiseerd wat die operatie voor impact op mij zou gaan hebben..
Het komt opeens allemaal erg dichtbij en ik ben er eigenlijk continue in mijn hoofd mee bezig, sinds ik vorige week vrijdag een bezoekje aan de kaakchirurg heb gebracht.
En dat is echt jammer, want liever had ik een enorme voorpret gehad op een vakantie die volgende week voor de deur staat (ik ga samen met mijn mams een mooie 10 daagse busreis naar polen maken).

Wat ik ook nog wil zeggen is dat ik ervan baal dat ik maar weinig duidelijke foto's heb van de vorderingen van mijn nieuwe gebit.
Vooral het eerste jaar had ik schaamtegevoelens voor die beugel en weigerde ik op een foto mijn tanden te laten zien.. gelukkig ben ik dat stadium inmiddels voorbij en zal vanaf nu mijn tanden bloot gaan lachen !