dag 20 - fotootje

Het begint er weer een klein beetje op te lijken, m'n oude vertrouwde gezichtje komt weer een beetje terug, en de dikke wang is nagenoeg verdwenen.
Het spul Amoxicilline/Clavulaanzuur Sandoz suspensie 250/62,5 (zoals die anti-biotica met een mooi woord heet) heeft dus goed z'n best gedaan tot nu toe.

Ik ga me gelukkig nog steeds met de dag beterder voelen, maar dat vloeibare eten hakt er behoorlijk in.. in ben het zóóóóóóó zat !
Ron zit nu bijv. een broodje met gebakken ei en ham te eten, normaal zou ik daar niet koud of warm van worden, maar nu... volgens mij eet ik nu echt ALLES, als dat zou kunnen..

Gisteravond hebben we het eens geprobeerd met bami en foe-yong-hai door de blender.
Het is gelukt om het geheel vloeibaar te krijgen maar na één half vol spuitje naar binnen gewerkt te hebben kon ik niet meer op.. ik denk dat het te machtig was.. ik werd er bijna misselijk van.
Geen succes dus.. vandaag maar weer aan de gezeefde cup-a-soup.

Verder blijf ik het nog rustig aan doen, gister was eigenlijk al te vermoeiend, toen ben ik even met Ron mee geweest ben om een nieuwe televisie te kopen want die van boven was kapot gegaan (en ik kan momenteel toch echt niet zonder !)
Mijn god, wat was het druk overal ! Toen we thuis kwamen moest dat ding natuurlijk nog worden uitgepakt, alle zenders ingesteld etc.
Ik was bekaf af tegen de tijd dat het avond was.. dan voelt mijn hele gezicht strak aan.

Ik heb er ook weer een nieuw kwaaltje bij (dat bij vermoeidheid extra op speelt): dat is tussen de linkerkant van mijn onderlip naar mijn kin toe, dat gedeelte is nog steeds verdoofd maar daar voel ik toch een zenuw ofzo, van die stroomstootjes.. erg lastig (en soms pijnlijk).
Maar ook dat gaat vast wel weer vanzelf over..

dag 18 - weer op controle

Vanmorgen weer vroeg opgestaan (7.15 uur) om netjes op tijd in het ziekenhuis te zijn. We waren er om 8.15 uur.. precies volgens schema.
Maar Dr. vd Mooren had blijkbaar vandaag weer eens wat minder zin want hij kwam pas om 9.15 uur binnen !! Grrrr.. ik was op een gegeven moment bijna in slaap gevallen tegen Ron z'n schouder.
Om 9.35 uur eindelijk aan de beurt.. pfff.. ja, geduld moet je hebben hoor !
En natuurlijk stond ik 5 min. later al weer buiten.

Hij vond het er redelijk goed uitzien, heeft weer lekker met een stokje zitten porren en er nog wat vocht (prut !) uit proberen te drukken.. niet zo'n prettig gevoel natuurlijk.
Maar volgens hem verricht de anti-biotica wel goed werk. M'n gezicht is nog steeds dik (vooral links) maar het is al stukken minder dan een paar dagen geleden.
En ik voel me eigenlijk ook steeds beter en sterker worden, vooral overdag dan.
('s-avonds lig ik het liefst lekker vroeg in bed, maar dat is ook vanwege de honger hoor.. dat blijft een 'zwak' moment)
Maar ik merk wel degelijk dat ik alles heel rustig aan moet doen, anders wordt ik onherroepelijk door mijn lichaam teruggefloten.

O ja, a.s. donderdagmiddag wil de chirurg me terugzien, dus een nieuwe afspraak gemaakt voor 14.15 uur, in de hoop dat ik dan wat minder lang hoef te wachten.
De mevrouw bij de afsprakenbalie verontschuldigde zich nog voor hem en zei dat kaakchirurgen nu eenmaal 'schaars' zijn, en het daardoor enorm druk is.

dag 17 - beetje beter

Gistermiddag en avond voelde ik me echt niet lekker, lag vroeg op bed.
Het zal wel door de medicijnen gekomen zijn, die anti-biotica werkte volgens mij meteen, ik had constant een vieze ellendige smaak in m'n mond en was helemaal futloos.

Maar vandaag gaat het stukken beter !
Heb redelijk goed geslapen, was om 9 uur wakker, kopje thee gehaald, ontbijtdrank genuttigd en daarna m'n medicijnen ingenomen en hup.. weer lekker terug in bed.
Gelezen tot een uur of half 11, daarna heerlijk gedouched en schone kleertjes aan.
Beneden sinaasappeltjes uitgeperst en nu even achter de computer.

Mijn wang begint al wat te slinken, dus dat is mooi.
Zooo, die troep (anti-biotica) doet echt z'n best !

Verder weinig beleefd.. ik krijg nog steeds veel belangstelling... kaartjes, telefoontjes, mailtjes.. iedereen is erg lief (zo, dat moest eens gezegd worden !)

En nu ga ik een bouilon drinken (o ja, ik voel het goed hoor dat mijn kleding al losser zit.. JIPPIEEE !)

dag 16 - aan de anti-biotica

Vanmorgen dus om 8.30 uur een afspraak met dr. vd. Mooren. Gelukkig hoefde ik weer niet zo lang te wachten voordat ik aan de beurt was.
Hij keek eens goed in mijn mond (voor zover mogelijk) met zo'n houten spateltje en drukte op m'n wang.. AUW !
Toen vroeg hij sinds wanneer ik anti-biotica slikte ?? Huh ?? (haha, wat een verstrooide man is het toch, maar ja.. hij heeft ook zoveel patiënten volgens mij).

Nou ja, toen kreeg ik meteen een receptje mee en zijn we de anti-biotica bij m'n eigen apotheek op gaan halen.
Het blijkt een hele kuur te zijn, 3x daags 10 ml. Heb 2 flesjes meegekregen, dus die zullen op moeten. Gelukkig smaakt 't niet vies dus dat gaat wel lukken.

O ja, hij wil me wel in de gaten houden, dus vrijdagochtend mag ik weer terugkomen, zelfde tijdstip.

Eenmaal thuis gekomen ben ik nog lekker terug naar bed gegaan, en nu is het alweer 14.20 uur, en ik verhuis maar weer naar de bank.


**gut, wat een spannend levend heb ik toch**

dag 15 - toch wel ontsteking..

Gisterochtend gebeld naar het ziekenhuis, gevraagd naar de afdeling kaakchirurgie, en daar gezegd dat ik voor vrijdag een afspraak heb met Dr. vd Mooren, en of deze misschien eerder kon plaatsvinden omdat ik me toch wel zorgen maakte om de ontsteking die er duidelijk zit.
Nu kan ik morgenochtend om 8.30 uur terecht.

Mijn linkerwang is dus nog dikker geworden... ik lijk wel een hamster haha !
Als ik moet bukken (wat ik natuurlijk zo min mogelijk probeer te doen) proef ik meteen een ranzige mengelmoes van bouilon, chocomel en weet ik wat ik nog meer gedronken heb de afgelopen dagen... BLEEEH !!
Ook had ik dit gisteravond toen ik ging slapen en op die wang ging liggen, dus helaas heb ik voor 't eerst sinds het ziekenhuis niet zo goed geslapen.
Ik kreeg ook een beetje pijn en vannacht om half 4 ben ik er uiteindelijk toch maar uit gegaan om een zetpil te nemen (daarna wel een aantal uren goed geslapen gelukkig).

De weegschaal bracht ook al geen goed nieuws.. er is de afgelopen week maar 1,1 kilo afgegaan. Ik had gedacht dat 2 kilo wel haalbaar moest zijn, en hoopte zelfs op 3.
Nou ja, we blijven positief.. er is tenminste wel iets af (en 84,3 kilo is nog altijd beter dan 90) !

Verder breng ik m'n dagen nog steeds zo rustig mogelijk door.. ik lig veel op de bank met een tijdschrift of kijk tv-programma's die ik opgenomen heb.
Af en toe even achter de computer.. en ook probeer ik minstens 1x per dag even een frisse neus te gaan halen door stukje te wandelen samen met mijn moeder.
Zij is vandaag voor het laatst hier dus hopelijk kan ik dat vanaf morgen in m'n eentje ook opbrengen om te doen..

dag 11 - 1e controle kaakchirurg

Afgelopen vrijdag was m'n eerste na controle na de operatie bij dr. vd Mooren op de polikliniek in Schiedam.
Ron en m'n moeder waren meegegaan, we waren netjes op tijd, en natuurlijk stond ik weer eens niet op de lijst. Begin eraan te wennen zo onderhand, maar blijkbaar zijn ze dat daar ook wel gewend, want ik kon toch gewoon plaatsnemen.
Even later kwam ook het meisje aangelopen naast wie ik in het ziekenhuis lag.. ze bleek ook een afspraak om 3 uur te hebben.. haha...
Ik dacht dat het weleens lang zou kunnen gaan duren voordat ik aan de beurt was (de wachtkamer zat vol) maar dat viel reuze mee, na een half uurtje was ik al aan de beurt. (achteraf hoorde ik iemand toevallig zeggen dat hij gewone behandelingen afwisselt met mensen die voor controle komen).

Hij zag meteen dat het niet helemaal goed zat met de linkerkant van mijn gezicht/wang, hij vermoedde een beginnende ontsteking. Daarom wilde hij me a.s. vrijdag opnieuw zien. Op dat moment was het mij nog niet opgevallen maar nu, een paar dagen later zie ik wel degelijk dat de linkerkant veel dikker is dan de rechterkant.
Ik denk dat ik morgen maar ga bellen om te vragen of ik misschien eerder terecht kan, want wat zijn de gevolgen als je hier niet op tijd bij bent ? Ik zou niet graag met koorts op bed willen komen te liggen..



Verder vond dat hij het er mooi uit zag, wat bloeduitstortingen enzo betreft, ook mijn paarse nek is gelukkig helemaal weg getrokken.
Ook was hij tevreden over m'n lippen (die ik een paar keer per dag insmeer met vaseline om ze nat en soepel te houden).
Ik vroeg nog aan hem hoe het kwam dat de rechterkant naast mijn neus nog steeds zo verdoofd aanvoelde, hij zei daarop dat hij waarschijnlijk te hard aan een zenuw heeft zitten trekken tijdens de operatie, maar ik hoefde me geen zorgen te maken, dit zal vanzelf overgaan.

Met een handdruk en de mededeling dat ik het vóóral nog steeds heel rustig aan moest doen kon ik gaan.

dag 10 - hoe is het nu ?

Zo, van de eerste dagen in het ziekenhuis heb ik inmiddels verslag gedaan, dus vanaf nu ga ik jullie op de hoogte houden hoe het er op dit moment voor staat.
Hoewel ik waarschijnlijk niet elke dag nieuws zal hebben want mijn dagen zien er ongeveer hetzelfde uit.

Rond half 10 word ik wakker, dan ga ik een lekker bakkie thee voor mezelf zetten en kruip nog even terug in bed om wat te lezen.
Eenmaal gewassen en aangekleed installeer ik mezelf op de bank beneden en neem ik een lekker vloeibaar fruitontbijtje. Die van Campina (goedemorgen!) zijn erg lekker en deze wissel ik af met die van Hero. Misschien zijn er nog meer variaties te koop maar die heb ik nog niet ontdekt.

En zo probeer ik de hele dag zeer rustig aan te doen, breng het grootste gedeelte van de tijd op de bank door (met een boekje of kijken van programma's die ik opgenomen heb).
Af en toe kruip ik even achter de pc, totdat ik voel dat m'n hoofd te zwaar wordt.
Mijn moeder is ook nog steeds hier en zij helpt me perfect in het huishouden, en zorgt dat er 's-avonds voor mijn mannetje eten op tafel staat. Zij is dus echt een grote steun voor mij, want zelf ben ik nog steeds niet veel waard wat dat betreft.

Vanmiddag was m'n vriendin Esther mij gezelschap komen houden, we hebben gezellig film gekeken dus de middag is omgevlogen..

Ik probeer m'n conditie wel voorzichtig op te bouwen, door samen met mams iedere dag een blokje om te lopen.. af en toe even een frisse neus is ook erg lekker als je de hele dag binnen zit.

Verder merk ik dat ik erg met mezelf bezig ben zo de hele dag door.. moet zorgen dat ik voldoende vitamines naar binnen krijg en natuurlijk het voorkomen van hongergevoelens. Ik slurp o.a. thee, fruitontbijt, chocomel, bouilon, cup-a-soup met een rietje naar binnen. Vanille vla en yoghurt met roosvicee spuit ik met een spuitje in m'n mond omdat dat wat dikker is.
En ik heb afgelopen maandag een blender voor m'n verjaardag gehad waarmee ik flink aan het experimenteren ben. Tot nu toe kom ik nog niet verder dan een bananen/kiwi shake (met roomijs.. mmmmmm) en een sinaasappel/kiwi sapje, maar ik had vandaag het boek 'de sap en smoothie bijbel' binnen, dus daar staan genoeg lekkere dingen in waarmee ik nog even vooruit kan.

Toch valt het niet mee hoor, dat vloeibare spul. Ik had niet gedacht dat ik alweer zo snel zou 'snakken' naar lekkers.. maar ja.. dan denk ik maar snel aan de kilo's en dat stimuleert absoluut. Heb afgelopen dinsdag (precies 1 week na de operatie)
voor het eerst gewogen en er was al 5 KILO af !!!

En dan de rest van de ongemakken..
- Ik moet mijn lippen continue vet houden (want ik kan ze niet 'natuurlijk' nat likken).
- Als ik moet geeuwen voelt dat heel vervelend, ik zal het moeten onderdrukken anders doet het echt pijn.
- Voor mijn gevoel ruik ik inmiddels flink uit mijn mond, da's echt niet prettig (ook niet voor andere). Hopelijk komt de dr. morgen met een oplossing daarvoor, bacteriëndodend middel ofzo.
- Bij alles wat ik drink moet ik opletten dat er geen stukjes in zitten, deze blijven voor m'n tanden zitten ('t wordt als het ware gefilterd) en dat is een vies gezicht.
- Praten is en blijft vermoeiend (maar 't gaat op zich wel hoor, geloof dat iedereen me goed kan verstaan, ik krijg althans de juiste antwoorden op mijn vragen hihi).

dag 5 - zaterdag 14 oktober

Ron kwam me rond half 10 ophalen.. lekker alle spulletjes ingepakt, kamergenootjes gedag gezegd en weg..

Eenmaal thuis was het een beetje rommelig want toevallig hadden we deze dag een afspraak gepland staan voor het monteren van ons nieuwe zonnescherm en markies.
Ik heb er verder niet veel van mee gekregen, ben lekker m'n eigen warme bedje ingedoken (wat een zaligheid !).

dag 4 - vrijdag 13 oktober 2006

De vrijdag was, voor zover ik me herinner, een herhaling van de donderdag..
Ach ja, echt veel byzonders beleef je niet in zo'n ziekenhuis, behalve de soms snelle wisselingen van de bed bezettingen.
Ik lag op een zaal met 4 bedden. Tegenover mij lag een vriendelijke vrouw die aan haar schildklier was geopereerd. Naast mij lag een 'lotgenootje', zij had haar kaakoperatie op donderdagochtend gehad en was geholpen door dezelfde chirurg als ik. Dit arme kind heeft maar liefst 3 kwartier op de operatietafel liggen wachten omdat hij te laat was.. nou ja !
Zij kwam na de operatie meteen terug op de zaal, dus ze heeft niet op de intensive care gelegen, blijkbaar was ze er minder ernstig aan toe dan ik, maar ik moet zeggen: haar gezicht zag er net zo 'gehavend' uit als de mijne..
Schuin tegenover mij lag de eerste dagen een man die een by-pass had gehad en op vrijdag kwam er een schat van een vrouw te liggen die een borstverkleining had ondergaan. Ik was verbaasd over haar belangstelling voor mij (voor m'n operatie en over m'n interesse voor gothic) , terwijl ze nog geen paar uur geleden zelf onder het mes was gegaan.. zooo lief !

Wat eten betreft ging het weer een stapje vooruit.. dit was mijn warme lunch die dag,
brinta, rundvleesbouilon, appelmoes, yoghurt en nutri-drink:



lekker yoghurt slobberen door het spuitje:



Ook aan bezoek weer geen gebrek gehad die avond..
Om 4 uur kwam meteen Ron's moeder met haar vriend, en even later kwam mijn paps met vriendin. Ook Ron z'n tante, oom en nichtje kwamen nog. En Ron zelf uiteraard.

En toen kwam dr. vd Mooren en zei voor de grap toen hij m'n gezicht bekeek: 'wie heeft jou dit aangedaan ?'
Maar hij was tevreden en zaterdagochtend mocht ik van hem om 9 uur al weg, ik hoefde niet meer op hem te wachten.. YES !
(achteraf ben ik niet zo slim geweest, want ik had natuurlijk moeten vragen of ik niet meteen met m'n mannetje mee naar huis mocht gaan !!)

dag 3 - donderdag 12 oktober 2006

En zo haal ik langzaam maar zeker de dagen in, waarop ik niks heb kunnen schrijven omdat ik in het ziekenhuis lag.

Op donderdag 12 okt. ging het weer een beetje beter met mij, nog steeds geen centje pijn, alleen wat slapjes.. een wonder toch als je ziet hoe ik eruit zag!
Ik heb zelfs wat liggen lezen, en mijn eerste nutri-drink voor de helft op kunnen zuigen.

Aanvankelijk dacht ik dat ik 's-avonds geen bezoek zou gaan krijgen, en eerlijk gezegd baalde ik een beetje toen alle stoelen om me heen werden meegenomen door mensen die wél bezoek hadden. Ik had me ook vergist in de tijd (dacht dat bezoek tot 18.30 was i.p.v. 19.30 uur) dus toen er om 18.00 nog niemand was dacht ik echt dat er niemand meer ging komen, behalve Ron misschien.
Maar plotseling kwamen daar toch mijn moeder, broer en schoonzusje ! Super !
En mijn lieve Ronny was ook gearriveerd inmiddels (had erg tegengezeten met zijn werk).



O ja, ik vergeet nog te vertellen dat de chirurg elke dag langs kwam om naar me te kijken, maar 't is en blijft een aparte man, want hij kwam steeds 's-avonds rond een uur of 6, half 7.. laat dus.
Ik had me er toch wel op ingesteld dat ik op vrijdagochtend naar huis zo mogen (optimist als ik ben) dus toen hij donderdagavond zei dat ik nog niet weg mocht op vrijdag was dat even een tegenvaller. Wat de reden precies was weet ik niet, maar ik denk dat ik iets te overtuigend tegen hem had gezegd dat het uitstekend met mij ging, haha..

dag 2 - woensdag 11 oktober 2006

De dag na de operatie, toen ik op zaal was, voelde ik me natuurlijk nog niet erg happy, heb voornamelijk liggen uitrusten en geprobeerd op eigen kracht een beetje vocht naar binnen te krijgen (ik had nog wel een infuus, dit was ook om de narcose uit m'n lichaam te spoelen).

Ook deze dag weer volop bezoek gehad (erg fijn), mijn moeder met een vriendin, mijn schoonmoeder met haar vriend, mijn Ronny uiteraard en mijn lieve vriendin Esther met haar man, van hun kreeg ik deze vrolijkerd..



''mijn bolle toet''

dag 1 - intensive care (dinsdag 10 okt. 2006)

Oh jeetje, het is natuurlijk niet de bedoeling dat ik mensen aan het schrikken maak met mijn verhalen. Maar ik denk wel dat jullie het met me eens zijn dat het voor ieder persoon een andere ervaring is, zo'n operatie, en het hoeft natuurlijk niet altijd tegen te vallen !

We zijn nu een week verder en eigenlijk voel ik me sinds vandaag weer een beetje sterker. Ik ben de dag begonnen met een flinke mok thee (in bed) en daarna lekker op de bank zitten genieten van een Hero fruitontbijt (goedemorgen heten die pakjes).
En zo meteen ga ik weer wat experimenteren met m'n nieuwe keukenmachine/blender (die ik trouwens gister, op mijn 36e verjaardag kado heb gekregen.. hoe toepasselijk !)

Nou, hier komen ze dan.. de eerste fotootjes gemaakt op de intensive care precies 1 week geleden:





''ha ha, ik lijk wel een astronaut !''

Die dag op de intensive care heb ik dus als een roes beleefd, was wel heel blij met het bezoek dat ik die avond kreeg van mijn lieve mannetje, m'n moeder, broer en schoonzusje.
Het praten ging me meteen goed af, al zeg ik het zelf, maar vermoeiend was het wel.

De ochtend daarna zal ik niet snel vergeten, er kwam een hele spontane jonge verpleger aan m'n bed (Jelle !) en die ging mij eens even lekker opfrissen.. dat deed ie zo geweldig.. dat zal me altijd bijblijven.
Hij zorgde ook dat alle slangen eruit gingen en hoewel ik erg opzag tegen die ene uit m'n maag (verder had ik nog een catheter (voor urineafvoer) en een zuurstofslangetje), heeft hij mij fantastisch begeleidt.
Daarna werd ik 'fris gewassen' op een stoel gezet (warm handdoekje over me heen) en kon ik toekijken hoe mijn bedje werd verschoond.

Stipt om 11 uur kwam de aardige verpleegster (die mij de eerste dag opgenomen had) mij ophalen en werd ik naar kamer 21 gebracht.
Ik vind 't erg jammer dat ik haar daarna nooit meer heb gezien..

weer thuis !

Zo, hier ben ik dan weer.. still alive !
Ik ben natuurlijk ontzettend blij dat de operatie achter de rug is, maar ben ook erg blij dat ik me vantevoren niet beseft heb wat een zware ingreep het zou zijn.
Ja, het is dus tegengevallen, zeg ik eerlijk. Maar vanaf nu zal het iedere dag beter gaan en daar hou ik me aan vast.

Jeetje, waar moet ik beginnen ?
Allereerst wil ik iedereen heeeel hartelijk bedanken voor alle steun die ik tot nu toe gekregen heb, in de vorm van kaartjes, mailtjes, telefoontjes, sms-jes etc.
Zoiets doet een mens absoluut veel goed !

Nou, afgelopen dinsdag was ik dus al vroeg in het ziekenhuis waar ik erg vriendelijk ontvangen werd. Na het beantwoorden van een vragenlijstje mocht ik me omkleden en in bed gaan liggen, in zo'n prachtig geel 'operatiehemd'.
Ron mocht gelukkig bij me blijven tot aan de operatieafdeling.
Na afscheid genomen te hebben moest ik een poosje op een gang wachten, er kwamen heel wat mensen voorbij die me begroette maar omdat ik m'n lenzen niet in had zal ik ze echt niet allemaal terug gegroet hebben, haha.
Er werd een infuus aangebracht en toen ging ik de operatiekamer in... zo, koud dat het daar was (kreeg een lekkere warme deken over me heen toen ik uit bed op 'de tafel' moest overstappen, met m'n hoofd in een soort plastiek ring.
Er werden allerlei voorbereidingen getroffen, ik was nog helemaal bij kennis dus kon alles goed volgen, slangetjes werden aangesloten enzo. Ik keek recht in die grote operatielampen.. wel gek...
Toen kwam de chirurg en gaf me een hand.. ook de anesthesist en nog wat assistentes stonden over me heen gebukt.
Ik wenste ze allemaal succes en zei tegen dr. vd. Mooren: maak er maar iets moois van !!
En toen ging het lichtje uit bij mij..

Op het moment dat ik wakker werd stonden er weer een aantal mensen in groene jassen over me heen gebukt.
Dit was een afschuwelijk moment want ze gingen me 'intuberen' zoals dat heet, ik kreeg dus een slangetje via mijn neus naar m'n maag voor het overtollige bloed af te voeren. Dit was een verschrikkelijk moment, ik dacht dat ik dood ging (en dan overdrijf ik niet !) Blijkbaar raakte ik erg in paniek en die slang ging dus niet zo gemakkelijk naar binnen... what a hell !
Eenmaal tot rust gekomen ben ik naar de intensive care gebracht en daar kon ik rustig verder bijkomen.

De operatie heeft rond de 3 uur geduurd en volgens de dr. had ik enorm veel bloed verloren. Hij had flink z'n best moeten doen om alles mooi recht te zetten.

Zo, dit is wel even genoeg voor nu.. ik voel dat ik weer even moet gaan relaxen nu, dus ik verhuis naar de bank.
De rest vertel ik zo snel mogelijk.

Maar het gaat trouwens op dit moment redelijk goed met mij, heb gelukkig geen pijn maar ben wel erg verzwakt, waardoor ik vanmorgen zelfs flauw gevallen ben in de douche (ach jee, ach jee)
En heb een afschuwelijk lelijk opgeblazen hoofd natuurlijk (foto's volgen snel !)

XXX

nog 2 nachtjes.. en grieperig..

Het schiet nu op, nog even 1 dagje lekker werken (goed voor de afleiding) en dan mag ik me dinsdagochtend om 7.30 uur in het ziekenhuis melden voor de gevreesde kaakoperatie.. dat momenteel als een 'zwaard van Damocles'** aanvoelt.
Maar mijn lieve mannetje gaat me weg brengen, en zal er weer zijn zodra dat mogelijk is..dat is erg fijn.

Wat minder fijn is, ik heb momenteel wel een klein griepje onder de leden. Het begon afgelopen donderdagavond met plotseling hevige keelpijn (ik dacht nog dat het van een bakje fruitsalade kwam waar stukjes zure appel in zaten haha).
Maar vrijdag voelde ik me toch echt ziek, met de bekende spierpijnverschijnselen enzo.
Gister wel lekker rustig aan gedaan (het geplande concert van die avond maar geschrapt helaas.. snif, had voorlopig m'n laatste leuke uitje geweest verdorie).
En vandaag gaat het ook wel weer stukken beter, loop nu alleen nog te snotteren en te hoesten hier en daar.

Ik vermoed (en hoop natuurlijk) dat het niet nog keer zal worden uitgesteld (zolang er maar geen koorts bij komt kijken maar dat heb ik niet) !




**Het zwaard van Damocles hangt hem/haar boven het hoofd", een continu dreigend en acuut (levens)gevaar, temidden van voorspoed, volkomen onbeheersbaar en onafwendbaar

naar de anesthesist

Vanmiddag werd ik dus opnieuw in het Holy Ziekenhuis in Vlaardingen verwacht (15.25 uur).
Dit keer voor het PAS, oftewel Pre-operatief Anesthesiologisch Spreekuur, zoals dat met een mooi woord heet.

Ik al vrij snel weer buiten.
Eerst werd door een assistente m'n bloeddruk werd gemeten, vragenlijstje over evt. ziektes, medicijnengebruik doorgenomen en lengte/gewicht opgeschreven.
Even later werd ik door de anesthesist binnengeroepen en hij controleerde mijn pols en hartslag.

Volgens mij ben ik helemaal gezond verklaard.. gelukkig maar..

Als laatste nog even langs de opname-balie, de vriendelijke mevrouw herkende me nog van afgelopen donderdag (vanwege m'n vele sieraden en opvallende paarse pluk) en benadrukte nogmaals dat echt alle ringen, oorbellen, kettingen, etc. uit en af moesten tijdens de operatie, en ze dacht zelfs dat mijn paarse pluk er ook af moest..hahahaha..

Nog een laatste kaartje meegekregen..
Reken maar dat ik maandagmiddag nog even contact met ze opneem om te controleren of ik echt wel op de lijst voorkom !